Kar / 3. Perde

ah diyeceksin gelmedi

gelemedi senin şu kar

ne demeli gelmedi gelemedi de

mevsimlerden kış işte kapıda

zaten bilirsin sen

her üç mevsimden sonra

bekliyoruz hep birlikte

soğuyan atmosferi

birde dua meselesi var hani

şu kardan kıştan beslenenlerin ettiği

malum…

sesleri bastırır kar dediğin

Kar / 2. Perde

rüzgarlar kar getiriyor dostum

poyrazdan karayele

lodostan keşişlemeye

soğuk esiyor be çok soğuk

bayram edenler düğün dernek

lanet olası soğuktan çuvalla götürecek

garibanlar dostum ne düşmana ne kadere

zil takıp oynayana yenilecek

havada kar kokusu var kardeşim

aleni gün batısından geliyor

günü karartan yoğun bulutlar

soğuyan doğuya bırakmak için tanelerini

Kar

havada kar kokusu var kardeşim

damarları kesilmiş dalların

çürümüş yaprakların ve

tanrı bilir başka pek çok şeyin

bilinen en titiz çöpçüsü… kar

o örttükçe yaraların ve çöplerin üstünü

çevremi kaplayan sessizliğin içinde  

ve düşlerimde görürüm

lanet okuyarak çırpınanları

o keskin soğuk örtünün içinde

havada kar kokusu var kardeşim

kış önümüzde soğuk bir duvar örecek

iki bin on iki gelecek ve zor çok zor geçecek

renkli rüya yok tek dişi kalmış canavar

gözler önünde aşikar çürüyüp gidene dek

havada kar kokusu var kardeşim

kabusum ve felaketim

23 Ekim 2011 Van

her derece bir ayıp

her derece bin kayıp

360 derece dönsem

sonra bir kere daha

ve seneye son bir kez daha

bu ahval ve bu şerait

kim demişse

böyle gelmiş böyle gitmez

yalan demiş

dün erzincan

bu gün van

sırada bizim han

Körfezde

yuvarlanıyor kelimeler ağzımda

gün ortasında beklenmedik

damdan düşen ziyafetin ardında

bulanıyor zihnim oysa midem rahat

ellerim yavaş düşünceler benden uzak

yarın bugün dün belki hiç olmadı

en keyifli anım işte bu fotoğraf

dedik ya ellerim yavaş

ellerim kudretsiz

akşamın son nefesiyle üflese körfez

koyduysan bul en keyifli anı

Rengi Açık

üçüncü sırada sağdan üçüncü benim

rengi diğerlerinden az açık olan

neden dersen

ne en çok güneşi ben gördüğümden

nede ilk ve son damla hep bana düştüğünden

sadece rengim açık olduğundan

İzmir

öfkeli bir akşam rüzgarı

karar vermiş söküp atacak stresi

güç katsın diye

almış ardına güneşi

yıkar sahili

boyar sahili

estikçe kuvvetle sokaklarda

vurdukça güçle kıyılara

sükun iner masalara

içinde saklı devinimle

anlaşılmaz yaşanır

keyfe sebep egenin öfkesi

Sert Kabuk

döküp sert kabuklarını kalbimin

öyle bir yumuşattım ki çeperlerini

delinir her yerinden

nerdeyse el değmeden

niçini nedeni yok sorma

bilsem de kalacağımı tek başıma

başladım durmaz artık,

yapacak bir şey yok

güne doğru yürüyüp gitmek dışında

bilirim dağılır bir fiskede

benim olan herşey

saklanışım yürürken

kıyıda köşede

işte bu sebepten

Deli Pusula

güvensiz suların enginliğinde

fırtınanın sessizliğini yırtıyor

fırıldak gibi dönen iğnenin sesi

kaygısız rahatlığını arıyorum

bildiğim o güzel koyların

oysa vazgeçtim çoktan

karşı kıyıya varmaktan

almaya geldim tatlı huzuru

okyanusun ortasında

poseidonun öfkeli nefesinden

elimde bir deli pusula

duracak elbet

fırtınanın gözünde

Sıkıntı

of be sıkıldım bak yine

hep aynı hep yeniden

rüyada bile kalmadı umar

geçmişte bir zaman

istedi de iki kişi olduk diye

geldik bu merkeze

gez göz arpacık değmedi

tek hedefe derken

geliyor kurşunlar hep üstüme

hep göğsüme

derim midir kalın olan

kurşunlar mı dandik anlamadım

henüz anımsatmıyorum

ne kevgiri ne eskiyip yitmiş bir hedefi

lakin keşfedemedim bir türlü

nasıl çıkarılır

şu yuvarlak halka desenli ceket  

Taş

nihayet pek çok on yılın ardından

anladım, tek bir tümceyle

ve hayalimde canlandı

yerebatanda suların altından,

ters bakan medusa’nın gözleri

gün ışığı görmeden geçen

ıslak ve soğuk yüzyılların acısıyla

en masum bakışı yetti,  taş oldu,

kavrulup yanmış bir taş kalbim

geldi çattı şimdi hasat vakti

biçilen mahsul serildi aleni

taş olan yüreğim düven altında,

çakmak çakmak ezip, dağıtır taneleri

Yıldızlar

yıldızlar anlattı dün gece
uzay bir boşluk

ve gene yıldızlar anlattı…

boşluk ışıksız

biliyor musun

ardında bir boşluk bıraktın

grup vakti sonrası çöken karanlık gibi

geride kalan anılar hiçlikte asılı yıldızlar

ne zaman tekrar soracaksın

o yukarıdaki bir yıldız mı peyk mi diye

Anahtar

anahtarlıklar gördüm dün

hepsi satılık, bekler dururlar

ardına takılacak bir anahtar

laleler, yelkenliler, tuğralar

daha pek çok desen ve renk

yarab, bize ne çok anahtar gerek

cebimizde bir tomarı,

evi , arabası, yatı, katı

çocukluğumdan hatırlarım

bir araba içi taşınan

kontak, bagaj, depo, üç anahtarı

bu gün hepsine tek,

hemde uzaktan kumandalısı emrimizde

ancak ben yada biz ve belki siz

memleketin kilitlerine çaresiz

kısaca anahtarsız…