Manzara Kepat

memleketten manzara kepat

derdim değil eşkiyası, zalimi
şikayetim yok beyinden
derebeyinden
söylenmem keyfime dil uzatıp
günümü berbat edenden

lafım kendime ve sana
bak akıyor su gibi yaşam
yürüyor
aynı keçiler aynı patikadan
sen ve ben unuttuk
gelip geçen hangi zaman

biz olmalıydık bildiğimizden
gördüğümüzden
emin olduğumuzdan
oysa nedir bu kabus
bizi ters yöne sokan
akıyor hayat geldiğimiz tarafa
bir çaresizlik ki diz boyu
anlatmak sövmek bu şöföre
anlamalıyız nafile