bakıştılar dakikalarca
ilk patiyi sarman attı
yayıldı havaya bir hiddet kokusu
ardından bu tekinsiz kucaklaşmanın
öylece baktı
kaçan tekirin peşinden
bir tüy yumağı kaldı havada asılı
rüzgarla dağılan bir kaç tüy
geldi kondu demliğin burnuna
içinde tavşan kanı çay
pek tatsızdı nasıl olsa
azda kalmıştı
yayıldım bahçemde koltuğa
yukarıda güneş şahidim
içmedim geride kalanı
Ahmet Ertan
Zekeriyaköy, İstanbul
Nisan 2020
