Mahallenin Renkleri

uğraşmışlar belli

kapatamamışlar renkleri yine
olmamış hiç olmamış
eskiden çok eskiden beri
biz biliriz nedenini
kapanmadı renkler ne gri ne siyahla

daha şimdiden çıkarmış başını
göz kırpıyor mavi basamaklar
çatlakların altından filiz vermiş yeşiller
görmemek mümkün mü nasıl sırıtıyor
kırmızı
derin gri yırtmacın arasından

davet var yeniden
hemde pek yakında
gül bahçelerinde söylenen
özgürlük şarkılarına
aşka ve şaraba

ne açmazdır bu kafalarınki
örtmeye çalıştıkça yaşamı
fışkırıyor arabın petrolünden bol
sıvamaya çalıştıkça balçıkla güneşi
elleri yanıyor ustanın
güneş habersiz parlamakta

boyamışsa anarşistin teki
gökkuşağının renklerine
o tipsiz basamakları
beğenip konu etmişse cümle alem...
daha çirkin parlıyor
senin o grilerin siyahların
bırak en saf uykucuları
anlıyor mahallenin delisi
nedir senin kapatmaya çalıştığın

Ahmet Ertan
Zekeriyaköy İstanbul
Eylül 2013


Başı Sonu

uzamıştı gölgeler basbayağı
biliyordum tepede değildi güneş
ama o bulutlar
ah o bulutlar
akşam çaylarının zevkinden
sabah kahvelerinin tadından etti beni
tam tepemde bir karaltı oldular
fenası göremediğimden
sistemin merkezini
kaybettim
hem yönümü hem yolumu
ne kısası ne uzunu kalmadı gölgenin
sadece tekinsiz bir gri
o da en koyusundan
sonu sabah mı olur gece mi
bellirsiz
çok ama çok belirsiz

Çirkin Şarkıcı

çirkinsin fena halde

şarkın desen

monoton hep aynı terane

ama ne var biliyormusun

şu zeytinin altında

hayattan aldığım

her yudumun yanına

mezesin vazgeçilmez

tıpkı rakıyla peynir gibi

kulaklarımı tırmalayan

yaz şarkın

devam ediyor

çınlamaya kış boyu

aklımda dolanıyor

çocukluğum

hayallerim

aşklarım ve

sesin

Ahmet Ertan

22 Temmuz 2013

İstanbul

Deniz Kestanesi

sevgili deniz kestanesi
şeytanlı ada sığlığında
aynı sabaha uyandık seninle
sen yüzeyin bir metre altında
an için gözlerden uzak yinede orada
ben bir yelkenlinin kıç kamarasında
kıyıdaki çam köklerine dokunan
narin dalgaların üstünde

başparmağımda bir acı
dün yaptığın şeytanlıktan yadigar
tırnağıma kadar uzanan dikenin
her an seni anımsatmada
lakin fethiyede cerrah
ötede topu topu iki saat

bir gündür bana vereceğin acı
geçer göz açıp kapayana dek
unutma

Ahmet Ertan
Göcek
3 Temmuz 2013

Bedri Rahmi

okşayan dalgaların sesisyle uyandım

deniz'in taşıdığı uzak insanların sesleri
birde cırcır böcekleri tanıklık etti
yeni doğan güneşe

küçük çocucuğun mahmurluğuyla
sakin ve telaşsız uyandı bedri rahmi

suya dalınca gözlerimle gördüm
kavga eder gibi esen havalarda
kırılan zeytin dallarını bağrında
tam kalbinin yanında sakladığını

seçmeden almış içine kimi taze
kimi çoktandır meyve vermeyen dalı
kimbilir belki sadece bu nedenden
bedri rahmi

küçük çocucuğun mahmurluğuyla
sakin ve telaşsız uyandı bedri rahmi
unutmuşçasına günlerin arasında
yaşadığı fırtınalı aşk ve savaşları

şimdi yine çocuk mahmurluğunda
yeniden başlar gibi mutlu
kimbilir kaçıncı kez
benim ve senin zamanının başından beri

Bedri Rahmi Koyu
Göcek
2 Temmuz 2013



Salakça Düşünmek

eleştirilerimi beğenmedi
sen sosyalist değilsin
sen liberal değilsin
sen hiçbirşey değilsin dedi bana
                                  bir dostum
ekledi kendinden emin
hiç kuşku duymadan
salakça konuştuğumu

haklı olduğuna inandım dostumun
sesi pek gür titremeden çıktığından

su şıpırtılarının üstünde
doğan güneşe karşı uyandım sarsalada
tekrar düşündüm
gök gürültüsüne benzer hiddetiyle
bitaraf olan bertaraf olur çığlıkları atan
beni kendi muhafazakarlığına çağıranları

karar verdim artık
daha fazla özgürlük için
bende bağıracağım bir saf tutup

dostumun dostlarına katılacağım 

bu da bir başka muhafazakarlık 

                        demeden
onlarla aynı şeyleri söyleyip
aynı şeyleri düşünecek
yoldaşlarıma methiyeler düzüp
kuşku duymadan fikirlerimden
                        özgürlük için
kükreyerek savaşacağım

Göcek - Sarsala
4 Temmuz 2013 Perşembe
Ahmet Ertan

Manzara Kepat

memleketten manzara kepat

derdim değil eşkiyası, zalimi
şikayetim yok beyinden
derebeyinden
söylenmem keyfime dil uzatıp
günümü berbat edenden

lafım kendime ve sana
bak akıyor su gibi yaşam
yürüyor
aynı keçiler aynı patikadan
sen ve ben unuttuk
gelip geçen hangi zaman

biz olmalıydık bildiğimizden
gördüğümüzden
emin olduğumuzdan
oysa nedir bu kabus
bizi ters yöne sokan
akıyor hayat geldiğimiz tarafa
bir çaresizlik ki diz boyu
anlatmak sövmek bu şöföre
anlamalıyız nafile

Yeşille İndigo Arası

Okurken dinlenecek: John Mayall & The Bluesbreakers / Blues for the Lost Days

https://www.youtube.com/watch?v=8eM2z9yltus

durum yeşille indigo arası dostum

doğrusunu sorarsan ne yeşil

ne indigo görmedi  

albümler ve renkli anılar

nanolarda dolaşıp durdu yaşam

dört yüz beş yüz arası

az yeşile çalacak olsa

pompaları hazırdı basılacak betonun

indigo ne kelime hemen anımsadık

bakırköyün semt adından fazlası olduğunu

nanolarda dolaşıp durdu yaşam

dört yüz beş yüz arası

bak artık gör tanrı aşkına              çıkıyor

mavi gri beton dökülen boyaların altından

hani var ya içmesek zıkkımı

geçecek bir ömür tavan altında

kapalıya uygun ceketimizle soğuktan zıplarken
inadına tüttürmek artık infrared altında

gitmeye kalksam öbür yana

bir uzun yolculuk yeşilden çıkınca yola

önce geçmeli uçsuz bucaksız maviden

çünkü bilirsin varılmaz indigoya

başlamadan yürümeye mavi pazartesi sabahında

frekans dört yüz elliden geçtin mi bir kez

hazırsın beş yüze ve öğrenmeye

nedir hikmeti bakırköyün

söylemedi deme gidip de yok yazan methiye

nanolarda dolaşıp durdu yaşam

dört yüz beş yüz arası

Düşlerin Marifeti

güller masum sardunyalar umutsuz
ağaçlarda tedirgin ama yürekli dimdik
yapraklar uçuşan veda sözleri geçmiş yazdan
bahçelerde sonbahar o hüzünlü yalnızlık

yaşanmış ne varsa yaşımın miladından
alıp alıp getiriyor rüzgarlar
çekiyorum yorgan yapıp üstüme
anılarla uykulara dalıyorum çaresiz

ben uyuyorum cümle alem uyuyor
yangınlar yıkımlar kirli sesler
terörle kucaklaşma övüncü
bir kabus olmalı düşlerin marifeti

gölgelendi dağlar tepeler
tenhalaştı ovalar boy veriyor acıların alazı
her gün görülüyor konuşuluyor da
çare olmuyor

gittikçe uzaklaşıyorum kendimden
içimde anlatılmaz bir telaş
çırpınan kırık kelebek kanatları
kırılan imgeler yıkılan değerler
ve kırılmayan umutlu bekleyiş

Şiir Sevim Ertan / Ankara
Fotoğraf Ahmet Ertan / Köln - Erpel 2006