Körfezde

yuvarlanıyor kelimeler ağzımda

gün ortasında beklenmedik

damdan düşen ziyafetin ardında

bulanıyor zihnim oysa midem rahat

ellerim yavaş düşünceler benden uzak

yarın bugün dün belki hiç olmadı

en keyifli anım işte bu fotoğraf

dedik ya ellerim yavaş

ellerim kudretsiz

akşamın son nefesiyle üflese körfez

koyduysan bul en keyifli anı

Rengi Açık

üçüncü sırada sağdan üçüncü benim

rengi diğerlerinden az açık olan

neden dersen

ne en çok güneşi ben gördüğümden

nede ilk ve son damla hep bana düştüğünden

sadece rengim açık olduğundan

İzmir

öfkeli bir akşam rüzgarı

karar vermiş söküp atacak stresi

güç katsın diye

almış ardına güneşi

yıkar sahili

boyar sahili

estikçe kuvvetle sokaklarda

vurdukça güçle kıyılara

sükun iner masalara

içinde saklı devinimle

anlaşılmaz yaşanır

keyfe sebep egenin öfkesi

Sert Kabuk

döküp sert kabuklarını kalbimin

öyle bir yumuşattım ki çeperlerini

delinir her yerinden

nerdeyse el değmeden

niçini nedeni yok sorma

bilsem de kalacağımı tek başıma

başladım durmaz artık,

yapacak bir şey yok

güne doğru yürüyüp gitmek dışında

bilirim dağılır bir fiskede

benim olan herşey

saklanışım yürürken

kıyıda köşede

işte bu sebepten