güller masum sardunyalar umutsuz
ağaçlarda tedirgin ama yürekli dimdik
yapraklar uçuşan veda sözleri geçmiş yazdan
bahçelerde sonbahar o hüzünlü yalnızlık
yaşanmış ne varsa yaşımın miladından
alıp alıp getiriyor rüzgarlar
çekiyorum yorgan yapıp üstüme
anılarla uykulara dalıyorum çaresiz
ben uyuyorum cümle alem uyuyor
yangınlar yıkımlar kirli sesler
terörle kucaklaşma övüncü
bir kabus olmalı düşlerin marifeti
gölgelendi dağlar tepeler
tenhalaştı ovalar boy veriyor acıların alazı
her gün görülüyor konuşuluyor da
çare olmuyor
gittikçe uzaklaşıyorum kendimden
içimde anlatılmaz bir telaş
çırpınan kırık kelebek kanatları
kırılan imgeler yıkılan değerler
ve kırılmayan umutlu bekleyiş
Şiir Sevim Ertan / Ankara
Fotoğraf Ahmet Ertan / Köln - Erpel 2006
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder