güneşli bir günde uzansam toprağa
beklentisiz öylesine
kapatsam gözlerimi
bir olsam anamızla
öyle bir olsam ki
unutsam bedenimi
çürüyüp karışsa kozmosa
bir huzur içinde başlasam görmeye
kitlenmiş göz kapaklarımın ardından
güneşli bir günde uzansam toprağa
beklentisiz öylesine
kapatsam gözlerimi
bir olsam anamızla
öyle bir olsam ki
unutsam bedenimi
çürüyüp karışsa kozmosa
bir huzur içinde başlasam görmeye
kitlenmiş göz kapaklarımın ardından
aşık veysel ustayı hatırladım bu dizeleri okuyunca.
YanıtlaSilinsan, her devirde insan,
toprak, aynı toprak...
insanın toprakla hercümerç olma isteği ise ne gariptir, böylesine beton yığını içinde doğup yaşarken bile...
İki nokta güzel,
YanıtlaSil1.Hesapta yokken ustayı hatırlatmış olmak,
2.Bir kişiye bile olsa mesaj verebilmiş olmak.
Ne güzel...